Hiroşima'da Öleli Oluyor Bir 62 yıl kadar...

6 Ağustos 1945 sabahı saat 08:15...

Enola Gay Japonya'nın Hiroşima semalarında süzülüyordu. Bir kaç dakika sonra 140.000 insanın kitlesel ölümüne neden olacak "Little Boy" isimli atom bombasını bırakmıştı. Bombanın yaratacağı dalgadan kurtulmak için var gücüyle kaçıyordu...



Sonra...

Daha önce hiç görülmemiş bir görüntü gördüler arkalarında... Muhtemelen bu görüntünün büyüsüne de kapıldılar.

Ama daha ilk anda aşağıda 140.000 insan ölmüştü, Hiroşima'da.

Nazım Hikmet, on yıl sonra kaleme aldığı şiirde şöyle sesleniyordu;


Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
şeker de yiyebilsinler.



Aradan 62 yıl geçti... Atom Bombasının gölgesi hala üzerimizde duruyor. Amerika'da Hillary Clinton bomba kullanmaktan söz ediyor...

Ne diyelim biz bu insanlara?



Unutmalayım...

Uzay Gökerman